Δευτέρα, Φεβρουαρίου 18, 2013

Ugly

Στο κτιριακό συγκρότημα που κατοικούσα, όλοι ήξεραν τον Ugly (άσχημος). Ο Ugly ήταν ο γάτος της γειτονιάς μας.

Ο Ugly απολάμβανε τρία πράγματα σ' αυτό τον κόσμο: τις φασαρίες, το φαΐ απ' τα σκουπίδια, και, όπως εύκολα καταλάβαινε κανείς, την αγάπη. Ο συνδυασμός αυτών των τριών πραγμάτων σε συνδυασμό με το ότι ζούσε ως αδέσποτος έξω στο δρόμο είχαν την επίδρασή τους επάνω του.

Ξεκινώντας θα πρέπει να σας πω ότι ήταν μονόφθαλμος, και στη θέση του δεύτερου ματιού του υπήρχε μια τρύπα. Είχε επίσης χάσει το αυτί του από την ίδια πλευρά, και το αριστερό του πόδι που είχε σπάσει κάποτε, κόλλησε τόσο άσχημα, δημιουργώντας μια αφύσικη κλίση, κάνοντας τον να φαίνεται σα να έστριβε συνεχώς από κάποια γωνία. Την ουρά του την είχε χάσει προ πολλού, έχοντας μόνο ένα μικρό στέλεχος, το οποίο συνεχώς τιναζόταν και συσπόταν. Ο Ugly ήταν ένας σκούρος γκρι τιγρέ ριγέ-τύπου γάτος, αν εξαιρέσουμε βέβαια τις πληγές που είχε στο κεφάλι, το λαιμό, μέχρι και οι ώμοι του ήταν καλυμμένοι με βαθιές κιτρινωπές ουλές.

Κάθε φορά που κάποιος έβλεπε τον Ugly, υπήρχε πάντα η ίδια αντίδραση: "Πω, πω, δες ένα άσχημο γατί!".

Ολα τα παιδιά είχαν οδηγίες να μην τον ακουμπάνε, οι ενήλικες του έριχναν πέτρες, του πέταγαν νερό με το λάστιχο μέχρι να πέσει κάτω, κλωτσώντας τον όταν προσπαθούσε να μπει στα σπίτια τους ή κλείνοντας στην πόρτα τα πόδια του όταν αρνιόταν να φύγει.

Ο Ugly είχε πάντα την ίδια αντίδραση. Οταν γύρναγες τη μάνικα προς το μέρος του, στεκόταν εκεί, μούσκεμα μέχρι το κόκαλο, ώσπου να βαρεθείς και να τα παρατήσεις. Οταν πετούσες πράγματα εναντίον του, κουλούριαζε το μακρύ του σώμα ανάμεσα στα πόδια του ζητώντας συγχώρεση. Κάθε φορά που έβλεπε παιδιά, έτρεχε νιαουρίζοντας μανιωδώς καταπάνω τους, χτυπώντας το κεφάλι του στα χέρια τους, παρακαλώντας για λίγη από την αγάπη τους. Αν ποτέ τον έπαιρνες αγκαλιά, αμέσως άρχισε τον θηλασμό της μπλούζας σου, των αυτιών σου, οτιδήποτε έβρισκε εύκαιρο.

Μία μέρα ο Ugly θέλησε να μοιραστεί την αγάπη του με τα χάσκι των γειτόνων. Μόνο που εκείνα δεν ανταποκρίθηκαν αναλόγως και τον τραυμάτισαν πολύ άσχημα, δαγκώνοντάς τον. Από το διάμερισμά μου άκουσα τις κραυγές του, και έτρεξα προς βοήθειά του. Μέχρι να φτάσω εκεί, ήταν πια φανερό πως η θλιβερή ζωή του Ugly πλησίαζε πια προς το τέλος της.

Ο Ugly ήταν πεσμένος σ' ένα υγρό κύκλο, τα πίσω πόδια και η πλάτη του ήταν στραμμένα σε μία αφύσικη θέση, ένα αιμάτινο ρυάκι από το άσπρο μέρος της γούνας του, έρεε μπροστά του. Οταν τον μάζεψα από κάτω προσπαθώντας να τον μεταφέρω στο σπίτι τον άκουσα να αναπνέει λαχανιασμένος, και μπορούσα να αισθανθώ τον τεράστιο αγώνα που έδινε. Κατάλαβα ότι τον είχαν πληγώσει θανάσιμα.

Και τότε ένιωσα ένα γνωστό άγγιγμα, την αίσθηση του πιπιλίσματος στο αυτί μου - ο Ugly, μέσα σε τρομερό πόνο, υποφέροντας και προφανώς πεθαίνοντας, προσπαθούσε να φτάσει και να πιπιλίσει το αυτί μου. Τον αγκάλισα σφίγγοντας τον πάνω μου, χτύπησε την παλάμη μου με το κεφάλι του, και γύρισε το ένα και μοναδικό χρυσό του μάτι παρατηρώντας με, και μπόρεσα να ακούσω τον ξεχωριστό ήχο του γουργουρίσματός του. Ακόμη και σ' αυτόν τον μέγιστο πόνο που ένιωθε, αυτό το άσχημα σημαδεμένο από τη μάχη γατί, αποζητούσε μόνο μία ελάχιστη επαφή,  ενδεχομένως και λίγη συμπόνια.

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι ο Ugly ήταν το πιο όμορφο, αγαπημένο πλάσμα που γνώρισα ποτέ. Δεν προσπάθησε ούτε να με δαγκώσει, ούτε να με γρατζουνίσει, ούτε να φύγει από κοντά μου ή να παλέψει με οποιονδήποτε τρόπο. Με κοιτούσε απλά, προσπαθώντας με την εμπιστοσύνη που μου έδειχνε να απαλύνει τον πόνο του.

Ο Ugly πέθανε στα χέρια μου πριν προφτάσω να μπω στο διαμέρισμα, αλλά εξακολουθούσα να τον κρατάω στην αγκαλιά μου για μεγάλο χρονικό διάστημα, αναλογιζόμενος πως ένας σημαδεμένος, άσχημος μικρός αδέσποτος γάτος μπόρεσε να μου αλλάξει την εικόνα για το τι σημαίνει να έχεις καθαρότητα συναισθημάτων, και να αγαπάς ολοκληρωτικά και ειλικρινά. Ο Ugly μ' έμαθε πολύ περισσότερα για την προσφορά και την αγάπη απ' ότι θα μπορούσα να βρω σε χιλιάδες βιβλία, διαλέξεις, αφιερώματα ή talk shows μαζί, και γι' αυτό θα του είμαι για πάντα ευγνώμων. Εκείνος μπορεί να ήταν σημαδεμένος εξωτερικά, εγώ όμως ήμουν σημαδεμένος μέσα μου, και ήταν πια καιρός να προχωρήσω και να μάθω να αγαπάω ειλικρινά και βαθιά. Να δίνω και την ψυχή μου σ' αυτούς που με νοιάζονται.

Πολλοί άνθρωποι θέλουν να γίνουν πλουσιότεροι, πιο επιτυχημένοι, αξιαγάπητοι και όμορφοι, αλλά εγώ θα προσπαθώ πάντα να γίνω σαν τον Ugly.
Jotter Journal
22 Μαρτίου 2012